Van 2008 naar 2009

Dierenbezitters, heel veel sterkte vandaag en vannacht met jullie dieren!

Kerstversieringen

Al diverse jaren hebben we helemaal geen versieringen meer in de kamer tijdens de feestdagen. Overigens wel in goed overleg met mijn dochter. Ook voor haar hoeft het niet.
Een paar jaar geleden hebben we nog geprobeerd om onze nepboom op te zetten. Die bleef echter niet lang staan door Milo en ze lag het liefste tussen de takken. Oké geen boom en de rest laten we ook gewoon op zolder staan. Het jaar erop dachten we dat Milo ouder en wijzer was geworden door haar sterilisatie, maar haar dwang om de boom om te gooien of erin te liggen was er nog steeds. Ik moet er niet aan denken hoe dat gaat met Mobie en dat proberen we niet eens meer uit. Die is nog een graadje erger volgens mij aan zijn energie en levenslust te zien iedere dag.
Het is heel even leuk al die lichtjes en versieringen, maar al snel kan ik ze echt niet meer zien! Mijn huis heeft dus geen tekenen van kerstversieringen… op één beertje na. Die vond ik ineens na jaren terug! Jaren geleden heb ik ooit uit een Libelle of een Margriet (speciale kersteditie) een piepklein beertje in elkaar zitten prutsen (zittend 6 cm hoog) van rode stof met goude stipjes. Mijn dochter was nog heel klein, vier of zes jaar, en ze was het er geloof ik niet mee eens dat dit beertje weer in de kerstkoffer ging. Daarom verdween dat beertje naar haar kamer en ik heb het nooit meer teruggezien. En plotseling vind ik het beertje dit jaar op de zoldertrap terug in een mandje… ! En ik maar denken al die jaren dat het echt weg was

Kerstshoppen in Keulen 2008

Zaterdag ben ik met mijn dochter een dagje naar Keulen geweest. Niet zo zeer vanwege de kerstmarkten, maar wel om op een goedkope en gemakkelijke manier per touringbus een andere stad in het buitenland te bezoeken (27,- p.p.). Vorig jaar was het Düsseldorf en we willen deze traditie voortzetten hebben we besloten.

We vertrokken om 8.30 uur uit Eindhoven en stonden om ongeveer 11 uur voor de dom van Keulen. Wat voel je je dan klein! Wat een enorme kathedraal is dat! De toegang is overigens gratis. Het miezerde en was erg grijs buiten, daardoor kwam de dom erg bedreigend over. Je kijkt je ogen uit aan het beeldwerk buiten en de typische gotische stijl. Binnen in de dom moest je eerst wennen aan het donker. Prachtig al die glas-in-lood-ramen! Mooie nissen met oude middeleeuwse schilderijen. Je loopt niet, maar je schreidt! 

Het plafond naar de winkel en waar je de toren kon beklimmen was anders dan binnenin de kathedraal. Deze was wit en beschilderd. Waar ik helemaal weg van was, was de vloer. Het was te druk om meer te fotograferen, maar de foto’s geven een goed idee hoe het mozaïek eruit ziet.
Daarna liepen we langs de kerstmarkt richting centrum. Het was nog niet zo heel druk op de kerstmarkt. Verschillende typische geuren snoven we daar op. Mijn dochter had vorig jaar al een winkel in Düsseldorf ontdekt met leuke kleding en hoopte die hier weer te treffen. En ja hoor, haar buit was daarna ook al weer binnen: een jas en een trui. Daarna hebben we een Starbucks opgezocht. Daar was het enorm druk en de mensen zaten je echt weg te kijken en zeiden dat zelfs, niet wetende dat we ook Nederlanders waren Ze schrokken wel toen we weggingen en wat zeiden. Ik heb bij Kaufhaus Karstad de nieuwe Duitse Anna gekocht en de Lena. Bij de Lena zat nog een leuk boekje met steken. Bij een boekhandel heb ik 2 boeken gekocht. Het ene heet ‘Rot’ (rode kruissteekjes en daarover heb ik eens gelezen bij Saskia’s weblog) en het andere Knxe4uel-Ideen voor haken. Dat laatste gaat over wat je met één bolletje garen kan maken en restjes. Op de tweede etage van Karstad was een grote handwerkafdeling. Dat deed me erg denken toen V&D en de Bijenkorf vroeger nog stoffen en fournituren verkocht. Dat mis ik echt! Dat was zo heerlijk nu om overal te snuffelen, naar stofjes, wol, borduurgaren en allerlei dingetjes die op de markt zijn verschenen en waarvan ik nog geen weet had. Toch heb ik daar niets gekocht, want gelukkig dacht ik aan de voorraad die ik thuis nog heb

Bij een kaufhaus hadden ze hele leuke etalages ingericht. Allerlei knuffels waren verkleed zoals in oosterse sprookjes. Veel knuffels konden ook bewegen. Dat was erg leuk om te zien. Op de foto zie je bijvoorbeeld een vliegende olifant. Kinderen zag je echt met hun neuzen tegen de ruiten aangedrukt staan. Eén knuffel trok vooral mijn aandacht, dat was een poes die een tapijt aan het weven was Die moest natuurlijk op de foto.

We hebben nog een tussenstop gemaakt bij Naturata. Dat was een grote bioshop waar mijn dochter vooral veel geroken heeft bij de 100% natuurlijke, diervriendelijke geurtjes en ik bij de zepen van Savon du Midi…. mmmm heerlijk… ook daarvan een aantal gekocht. Daarna daar nog wat gezeten en wat gedronken. Dat was heel wat relaxter dan bij Starbucks! Ook nog wat eten voor onderweg daar gekocht. We hebben het laatste half uur nog even noodgedwongen ‘meegeschoven’ tussen de paraplumenigte en de door Glxfchwein welbespraakte toeristen op de kerstmarkt… We wisten niet hoe snel we een uitweg moesten zoeken om daar weg te komen! We liepen daarna naar de pendelbus die ons naar een terrein zou brengen waar alle bussen stonden geparkeerd (ruimte voor 600 bussen!). Die zat echt propvol mensen. Wij stonden net in een draaigedeelte, dus iedere keer als de bus een bocht maakte, draaide de vloer en dus wij ook… raar. Daar aangekomen begon onze zoektocht naar de bus. Het was inmiddels donker geworden en het was ook hard gaan regenen. Het eerste rondje hebben we geen bus gezien en we moesten daarom door en doorweekt een tweede ronde gaan maken. Om 6 uur zouden we vertrekken, maar een persoon was niet op komen dagen en we konden daarom niet weg. Je hoort dan heel wat opmerkingen zoals eigen schuld en zo. De persoon in kwestie was echter een man van 76 en we hadden in het centrum 2x de ambulance gehoord… We vertrokken… zonder de oude man… raar gevoel hoor, ook al is het een wildvreemde. De buschauffeur praatte nog even bij de verkeersregelaars en daar kwam een zeer kwaad mannetje aangelopen. Er was nog een bus aangekomen van dezelfde touringcarmaatschappij en daar heeft hij al die tijd staan wachten (heeft niemand zien staan, maar hij dus wel). Met een zucht van verlichting vertrokken we allemaal naar huis! Om half negen stapte we weer thuis binnen. Moe, verregend en met de afspraak dat we volgend jaar weer ergens heen gaan, hopelijk zonder regen. Leuk Keulen ooit gezien te hebben, maar een tweede keer hoeft niet meer.

Wat ik nog wel wil laten zien, is dat ze dit jaar ook kerstbaboeshka’s in Duitsland verkopen van chocolade. En ik heb ze niet eens gekocht! (ik had namelijk voor we vertrokken nog op de weegschaal gestaan… ) Echt wel een trend geworden die baboeshka’s!

Communicatie KPN knudde

Nog maar even een vervolg op mijn overstap van Online naar KPN (vorig logje). Ik dacht dat alles wel zo’n beetje geregeld was, maar mooi niet dus. Dan maar aan de kaak stellen voor enig effect en ter waarschuwing voor anderen, weet waar je aan begint!
KPN vertelde mij in het eerste gesprek dat er in de 1e Kamer was besloten en bij OPTA dat je voortaan per maand mag opzeggen bij je provider. Ik zeg dus netjes op bij Online per 1 februari om in ieder geval niet zonder internet te zitten zodat het een en ander overlapt. Volgens Online moet ik echter nog tot 31 juli betalen, maar hebben het nu al wel zo ingesteld dat ik me niet meer kan inloggen op internet. Kan wel mail (lees spam) binnenhalen, maar niks meer versturen. Wel betalen, maar geen service meer verlenen. Oh ja en ik moet ook nog afbellen i.p.v. schrijven staat erin de standaard brief! Kassa dus! Wat een onzin dat dat niet schriftelijk kan. Dat is toch zeker ook rechtsgeldig! Ik heb daarom nog maar weer een brief geschreven met wat kreten van de besluitvorming van de 1e Kamer en maar afwachten nu.
Het laatste gesprek met de service van de KPN regelde daar een zekere Sander een afspraak met de monteur en wel vandaag de 19e. Ik kon deze dag vrij nemen dus kwam dat goed uit. Ik zit dus heel braaf al vanaf 7 uur te wachten, maar geen monteur. Daar er al zoveel mis is gegaan bij KPN ben ik na 4 uur toch maar gaan bellen. Eerst weer een paar keer mijn verhaal moeten doen waar de monteur blijft die me is afgesproken op deze dag, om vervolgens in de wacht te worden gezet omdat het uitgezocht wordt. Dan krijg ik een andere persoon aan de lijn en die gaat het weer uitzoeken. Na een hele poos krijg ik ineens wéér een andere aan de lijn en steeds zonder de melding doorverbonden te worden! Wat een rare manier! De bewuste laatste Marco zegt dat hij een briefje krijgt toegeschoven dat er wel een aantekening was gemaakt voor een monteur vandaag, maar geen opdracht is doorgegeven! Zou je ze niet! Wat zit daar in hemelsnaam voor personeel bij KPN? Vervolgens hoor ik dat het zeker niet voor 9 januari meer zal gaan. DAN heb ik geen vrij, nu wel. Dat is hun fout, toch niet de mijne! Ik kwam geen stuk verder met die knul die me met niemand wilde (duidelijk niet ‘mocht’ volgens mij) doorverbinden. Ik kreeg alleen een adres waar ik mijn klacht kan deponeren om een excuusbrief te ontvangen. Er zou momenteel ook geen enkele leidinggevende zijn. Geloof ik dat? Nee dus. Allemaal dezelfde functies… haha laat me niet lachen! Wat laf ook van zo’n griet om het zo’n knul door te spelen op een briefje. En oplossen of alternatief? Ho maar dus. Wel krijg ik om de paar dagen een brief met de melding dat ik binnen 2 weken aangesloten moet zijn, anders heb ik geen internet en kan ook niet meer bellen! Daarop was dan ook de afspraak van vandaag gebaseerd! Dus een monteur is dringend gewenst! Dat moment kan iedere dag nu zijn dat alles stopt…
Ik bel vervolgens maar weer opnieuw want je krijgt toch nooit dezelfde daar. Kom ik bij iemand uit die ik amper kan verstaan en me aanbeveelt een betalende monteur te nemen en vervolgens de kosten te declaren bij KPN. En dat zou KPN doen??? Ik heb al spijt dat ik in dit nieuwe ‘geweldige’ contract getrapt ben! Vervolgens verbindt hij me door met de afdelingen afzeggen. Daar wordt me verteld dat ik het contract niet meer ongeldig kan maken omdat de 2 weken nu om zijn (terwijl ik in de veronderstelling ben dat alles goed is geregeld door een zekere Sander) en ik het pakket al binnen heb. Huuuuh? Dus als je het pakket binnen hebt, zit je eraan vast? Dat was toch een foutje dat ze dat binnen 2 dagen hebben gestuurd i.p.v. 5 weken??? Of bewust per ongeluk? Zij mogen wel allerlei fouten maken en lossen het niet op. Ik moest eerst maar met de stroom meegaan en alles laten aansluiten en het dan weer opzeggen, want dat mag toch per maand! Ze bevestigden nogmaals dat Online me niet tot 31 juli mag laten betalen overigens.
Wat een afschuwelijk zootje allemaal, bureaucratisch tot en met en niks klopt er van alle afspraken! Ze hebben niet eens het fatsoen het netjes op te lossen terwijl het toch duidelijk hun fout is! Leuk hoor en dat net met de feestdagen! Alleen omdat die oenen van KPN echt totaal niks goed kunnen regelen! Mijn adrenaline zit hoog en ik ben ontzettend teleurgesteld van deze manier van ‘zaken doen’, vandaar dat ik dit verhaal hier deponeer…
En vooral hele fijne feestdagen aan al het personeel van KPN! Blijf vooral maar snel doorverbinden als klanten met problemen bellen veroorzaakt door KPN zelf, gooi ze in de wacht of hang per ongeluk op, daar schep je pas echt tevreden klanten mee! Reorganisatie is dringend gewenst met beter geschoold personeel die ook afspraken nakomen!

‘FF’ bellen naar de KPN

Maandag een week geleden belde er een aardige mevrouw van KPN die warempel wist waarover ze sprak en niet alles hoefde te vragen zoals wel vaak/altijd het geval is met call centra. Of ik een goedkoper abonnement wilde en dan geheel over wilde gaan bij KPN, zowel bellen als internet. Dat leek me wel wat en voor iets meer en toch iets minder dan wat ik nu betaal nog sneller en gratis bellen ook. Oké ik zat al een tijdje op zo’n telefoontje te wachten. Echt waar
Nu ben ik alleen nog maar bij HCC geweest en daarna overgestapt naar Wanadoo, wat weer Orange werd en tegenwoordig Online wordt genoemd. Bij iedere verandering ging het m.i. achteruit en vooral met de ‘spam’ liep mijn Outlook iedere week behoorlijk vol met wel 1000 overbodige aangeboden artikelen van verlengende ledematen tot blauwe pilletjes, van Amerikaanse(!) hypotheken tot vreemdsoortige medicijnen, aanbiedingen van Russische mails die ik niet eens kan lezen wat ze aanbieden, kortom geen interesse voor dit alles. Na het zoveelste ‘woord’ (uitgezonderd de Russische…) te hebben opgegeven om die rommelzooi te blokken met een filter, bleef ik de ‘spam’ toch krijgen. Nu open ik alleen nog Outlook om het vervolgens weer regelrecht te dumpen naar de prullenbak. Lezen is er niet meer bij, jammer als er oude bekenden tussen zitten, maar 1000 mails wordt me toch iets te veel van het goede en al helemaal van mijn kostbare vrije tijd. Mijn hotmail en gmail is er zo goed als vrij van zelfs en ook nog eens gratis. Maar ik ga dus over naar de KPN. Het zou 23 januari gaan gebeuren, monteur gratis, nooit weg, dus niet zelf de stekkers verwisselen en dan ontdekken dat ineens de telefoon niet meer werkt. .. ahummm.
Afgelopen woensdag krijg ik niet één, maar liefst 5 contracten aangeboden, allemaal op mijn naam soms mevrouw soms heer, allemaal met een ander wachtwoord, andere gebruikersnaam, ander e-mailnummer. Eeeeuuuhhhh… ik had maar toegezegd voor één en niet voor vijf. Dus met een diepe zucht, papier en pen bij de hand en alle contracten, het nummer van KPN donderdagmiddag proberen te bellen.
Dat valt niet mee! Want al denk je het moet een 1 zijn, blijkt het volgende verhaal met keuzes niet meer te kloppen. Nou dan maar keuze 2 met nieuwe keuzes. Uiteindelijk bij ‘anders’ uitgekomen, maar wat blijkt dan dat er intern niet doorverbonden kan worden in de meeste gevallen. Of is het soms niet ‘wil’ doorverbinden? Waar is de tijd gebleven gewoon direct een telefoniste aan de lijn te krijgen… wat ben ik toch ouderwets nu he Maar goed. Vol goede moed een paar keer mijn verhaal gedaan en diverse keren erbij gezegd dat het inmiddels al tegen de tien keer aanzit dat ik dat vertel en graag iemand wil spreken die het eindelijk kan uitzoeken. Wordt me nog eens gevraagd of het zakelijk is of privé….grgrgrg… ik dacht dat ik duidelijk mijn verhaal al had verteld… ja privé dus…. ja hoor, kom ik uit bij zakelijk! Zou je ze niet! Nu kon die meneer mijn Nederlands niet verstaan en ik zijn Oosterse klanken… Misschien was het mijn Brabantse ‘g’ wat enige verwarring bracht, maar dat kan het onmogelijk zijn, omdat ik zelf ooit telefoniste bij Philips ben geweest, internationaal telefoniste zelfs en kan dus neem ik aan wel duidelijk articuleren. En in het woord ‘privé’ zit niet eens een zachte ‘g’
Maar goed, om verder te gaan met mijn verhaal. Eindelijk na denk ik een kwartier – en dan duren minuten lang- krijg ik een jongeman aan de telefoon die het schijnt te begrijpen en zelfs het een en ander voor me gaat uitzoeken en me niet probeert door te verbinden. Wel word ik een paar keer gedwongen naar wat deuntjes te luisteren die je al snel beginnen te irriteren i.p.v. je ze rustig moeten maken…  Ik noem dat altijd tandartsmuziek. Die werken danig op je zenuwen! De jongeman kon me vertellen dat de KPN inmiddels al wel de andere contracten had laten vervallen, maar mij daarvan niet op de hoogte had gebracht. Hij vond het zelf ook een administratief zootje daar! Hij zocht inderdaad alles goed voor me uit. Kon me zelfs vertellen hoeveel ik in dat kwartier gebeld had en welke afdelingen me allemaal probeerden door te verbinden en welke me er gewoon uitgooiden… Ja de KPN staat voor niets hoor! Ze ‘zien’ alles! Nu was het ook nog zo dat ik deze dag een grote doos met KPN-spul had ontvangen die ik eigenlijk pas in januari zou ontvangen. Dan moest ik weer de KPN bellen om een afspraak te maken voor die gratis monteur. Mijn hemel, weer de KPN bellen? De jongeman vond dat het verschrikkelijk mis was gegaan dat hij dat wel even voor mij zou gaan regelen. Wel lief weer toch.
Als alles goed gaat, en dat weet je immers nooit bij de KPN heb ik nu zelf ondervonden, dan heb ik vrijdag 19 december een andere provider. Ik ben benieuwd… Een ding… ik hoop niet dat ik weer moet bellen voor het een of ander! Als je dus ooit de KPN moet bellen, zet een grote pot koffie of thee bij je, slik van te voren wat valeriaan om helder maar ook de ergerniskantjes wat te vertroebelen, maar trek vooral veel tijd uit! En … vraag naar Sander Gelukkig dat ze tijdelijk de telefoonkosten voor dat 0900 nummer hebben verlaagd! Het was 0,10, en nu 0,01 per minuut. Ik snap nu ook waarom… Maar mocht ik na 19 december ineens niet meer te traceren zijn op de diverse weblogs, dan ben ik vast aan het proberen de KPN te bellen…

Update: Maar Sander had de afspraak helaas niet vastgelegd, bleek later!

De PIP-mokken

Vol verwachting klopt mijn hart… ja hoor en nog een beetje harder toen ik de super binnen liep… zijn ze er nog of zijn ze al weg! Yes!!! Hebbes!!! Al moest ik wel achterin de doos graaien voor de nieuwere rode exemplaren. Ik wist dat ze deze week bij de bekende super zouden staan. De vorige keer ging het zo snel dat alles binnen een dag al op was. Gelukkig had de super ze op het eind van de week in het andere gedeelte van het dorp ze toen alle vier. En ook die heb ik met een hele hoop doosjes thee Nu zijn er zes verschillende mokken in omloop, waarvan twee hele nieuwe. Wat zijn ze toch weer leuk! Ik heb nog een grotere foto om naar te staren en te genieten, tenminste voor de liefhebbers dan …   Even erop klikken en de foto wordt groter! Ik heb meteen weer een leuke voorraad thee erbij, Rooibos en Pepermunt, mijn favoriete smaakjes (al koop ik die meestal in een natuurwinkel). Zo en nu eerst een mok inwijden. Momenteel zet ik koffie op de ouderwetse manier, want ik heb nog steeds geen tijd gehad om een koffiezetapparaat te kopen. Oeps ik moet er natuurlijk thee uitdrinken nu

Memorial day 23 november

Op deze dag, vijftien jaar geleden, is mijn moeder overleden op 66-jarige leeftijd. Wat gaat de tijd toch weer snel, het lijkt allemaal veel korter. De wereld stortte echt letterlijk voor me in. Het was zelfs de eerste keer in mijn leven dat ik van zo dichtbij een overlijden meemaakte en alles moest regelen met een uitvaartmaatschappij. Dat was op zich al zo vreemd, omdat ik helemaal niet wist wat ervan me verlangd werd. Het was zelfs de eerste keer dat ik een uitvaart mee zou maken in mijn leven, omdat ik me altijd er heel ver van weg heb gehouden of dan te overstuur was om te gaan.
Als alleenstaande moeder met een dochter van zeven (ze is nu 22) kreeg ik altijd erg veel steun van mijn moeder. Omgekeerd waren wij voor haar het belangrijkste in haar leven. Vooral het moederlijke, verzorgende om op mijn dochter te passen (pas vanaf haar zesde, voorheen zat ze in een kinderdagverblijf), daar bloeide ze helemaal van op altijd. Ze vond het altijd heerlijk als mijn dochter kwam logeren en dat deed ze dan ook graag en veel. Heel veel heeft ze toen voor ons gehandwerkt. Als ik daar op bezoek was dan vroeg mijn dochter of ze mocht blijven slapen en ging ik alleen naar huis om haar vervolgens ‘s morgens vroeg weer op te halen om naar school te brengen. Mijn moeder was in feite de belangrijke ‘tweede’ persoon bij gebrek aan een vader (die liet zich amper tot nooit zien of horen).
Mijn moeder was na jaarlijkse onderzoeken na veertien jaar eindelijk vrijgewaard van borstkanker. Daarvoor heeft ze 14 jaren processen gevoerd voor een scheiding. Dat het zo lang duurde kwam door ons huis omdat daar hele ingewikkelde procedures aanhingen. Haar leven was niet erg gemakkelijk geweest. Ieder jaar was het toch weer spannend wat de uitslag zou zijn van het borstonderzoek. Prompt de zomer daarna krijgt ze een zware hartaanval en nog een in november 1993 die haar het leven kostte. Ik herinner me het nog zo goed. Ik werd om half acht ‘s avonds door haar gebeld dat het niet goed ging en of ik snel wilde komen. Vlug mijn dochter meegenomen en naar haar huis. Ondertussen had ze wel de dokter laten komen en de deur al open gedaan. Toen ik binnenkwam in de kamer zag ik alleen dat haar hoofd met ogen gesloten wegzakte op het kussen en heb ik geen afscheid meer kunnen nemen. Nog met de ambulance naar het ziekenhuis, maar dat mocht niet meer baten en om negen uur is ze officieel als overleden verklaard (anderhalf uur heeft toen mijn digitale horloge stilgestaan en is na negen uur ‘s avonds weer gaan lopen met een verschil van 1,5 uur vroeger!). Toen kwam de werkelijkheid van het te accepteren dat ze er niet meer was. Weinig tot geen steun van mijn omgeving op een vriendin na. Ik heb er acht maanden over gedaan in mijn eentje om haar huis op te ruimen. Zoveel vragen over alles en nog wat waar ik nooit een antwoord meer over zou krijgen. Soms zat ik uren met een papiertje in mijn hand te staren en verzonken in een herinnering. Iedere dag een beetje opgeruimd daar na het avondeten. Ik kon gemakkelijker spullen van mezelf weggooien dan die van haar (en nog). Kleding moest in fases weg, want daar kreeg ik steeds nachtmerries van. Zo met opruimen kon mijn dochter ook meteen aan het huis wennen waar wij in zouden gaan wonen. De hond en de poes namen we iedere keer mee om ook vast te wennen. Ook daar gaven we nog twee katers van mijn moeder te eten. Na een jaar zijn we verhuisd (24 december 1994). Daar had mijn dochter erg veel moeite mee en na jaren hoorde ik, en nog, dat ze liever in ons oude huis was blijven wonen. Het kostte me zeker nog twee jaar om de hele harde kantjes van het verdriet te laten slijten en weer te wennen aan mijn geboortehuis en dat terwijl het gewone dagelijkse leven ook normaal door moest gaan. Vraag niet hoe, maar dat heb ik gered. Al zijn er heel wat traantjes weggevloeid. Op zulke momenten zou je broers of zussen hebben gewenst, maar ook daarvan hoor je dat zulke momenten heel vaak om het geld draait dan om wat anders. Daarmee moet je echt geluk hebben om het samen te kunnen verwerken. Een vriendin van de middelbare school, ook enig kind, had haar moeder net in augustus verloren en wij belden elkaar iedere dag om toch zo ons verhaal  en verdriet kwijt te kunnen. Nu bellen we nog wekelijks.
Nog iedere dag flitst mijn moeder wel eventjes door mijn gedachten. Vooral nu weer sterker omdat ik boven in al haar handwerkboeken en -tijdschriften zit te snuffelen met opruimen. (Overigens de waterschade valt gelukkig mee, maar een paar tijdschriften heb ik weg moeten gooien en een paar tijdschriften/boeken zijn gebobbeld opgedroogd. De rest stond hoog en droog gelukkig.) Ze zou nu 81 zijn geweest als ze nog leefde… Vanavond brand ik zoals andere jaren weer een kaarsje voor haar, al doe ik dat wel vaker dan alleen op de 23e november…
Ik ga weer verder met opruimen boven, de laatste loodjes vandaag…

Pols

Ik geef toe, ik ben nog weinig op mijn blog, maar probeer wel hier en daar wat bij te blijven met lezen ‘s avonds laat, al reageer ik amper…
Ik heb het namelijk een beetje erg druk. Met die harde regens heb ik nogal wat lekkage gehad van mijn dakgoot en die regen sloeg via een raam boven binnen en het raam van de keuken. Ook via de erker kreeg ik de regen in mijn kamer. Dat vergde meteen actie, afspraken maken, offertes aanvragen en weer afspraken maken om het te laten maken volgende week. Dat gaf nogal wat voorbereidingen hier en daar om ruimte te maken zowel binnen als buiten (snoeien). In die kamer boven staan al mijn handwerkboeken! Enkele stapels stonden op de grond evenals tijdschriften en helaas… sommige waren niet meer te redden die op de grond opgestapeld lagen Dat uitzoekwerk vergt best veel tijd nu ‘s avonds, al treuzel ik natuurlijk wel een beetje expres met al die boeken en tijdschriften! Dat maakt het een beetje minder erg
Ondertussen gebeurde er ineens plotsklaps iets met mijn pols na een dag werken achter de pc. M’n pols lijkt dan ergens uit te schieten met zenuw en al… au au en dan terugduwen en dan gaat het wel weer hoewel anderen dat geknak niet erg lekker vinden klinken Ja ja… binnenkort even een bezoekje naar de huisarts, ik kan me nu niet veroorloven mijn pols niet te gebruiken of zo met al dat geregel voor die dakgoten. Dan maar even knak knak. Ik probeer daarom wel ‘s avonds wat minder achter de pc te vertoeven want dan voelt het niet erg aangenaam,
En ja ik ben weer aan ‘de borduur’ voorzichtig want lang kan ik het niet volhouden om mijn pols lang in een gebogen houding te houden. Het is een roos in bordeauxrood, geborduurd met 1 draadje en met 2 draadjes, wel een leuk effect die combinatie. De volgende keer zal ik een foto maken en hierbij zetten.
Met Mobie gaat verder alles goed. Een wildebras is het, die werkelijk alles op de grond mikt en als speelgoed ziet. Lachen natuurlijk, maar hij maakt er echt een zootje van .

Het lapjes-,tijger-, panterkatertje…

Mobie groeit als kool. Eet alles wat hij op zijn weg tegenkomt. Vindt BabyCat brokjes maar niks en wil aan de Junior. Senior is ook best lekker. De oudjes vinden het wel makkelijk dat super kleine babyformaat. Scheelt heel wat aan knauwwerk. Er wordt dan ook heel wat uitgewisseld aan elkaar van lekkere hapjes. Wat op een ander bordje ligt is immers altijd lekkerder. Het is een ramp alles uit elkaar te houden en vlug weg te zetten

Hier moest gisteren de alsnog bezorgde envelop met stofjes eerst aan alle kanten besnuffeld worden en aan de hoeken werd aardig geknaagd. Dan ben ik eindelijk aan de beurt met spelen en open de envelop met de weer hele mooie lapjes. Dat zou toch heel zonde zijn geweest als die in de post waren verdwenen!

Op de foto is Mobie een ‘lapjes’kat, maar in werkelijkheid is het van bovenaf gezien een tijgertje en als het op z’n rug ligt een pantertje met kleine vlekjes op z’n buikje. Het is een feest zo’n klein katertje erbij! Wat een lol in het leven dat één groot feest blijkt te zijn voor zo’n klein ding! Met alles valt te spelen, overal zijn lekkere slaapplekjes en genoeg eten en drinken. Pssstttt… ik fluister nu even want morgen krijgt het een tweede prikje…

Gehaakte rondjes blooemenpannenlap

Vandaag dan eindelijk de gehaakte rondjespannenlap in de vorm van een bloem afgewerkt en op de foto gezet. Dat laatste met enige hulp van Mobie voor wat de compositie betreft. Hij vond steeds dat de pannenlap net weer iets anders op de foto moest. Hij drapeerde ook de achtergrond weer net wat anders dan hoe ik dacht dat het beter zou zijn. Kortom hij heeft zich weer lekker uitgeleefd

 Deze pannenlap bestaat uit zes rondjes die aan twee kanten naar binnen worden gevouwen en zo tegen elkaar worden gemaakt. In het midden zit nog een klein gehaakt bloemetje; het kan echter ook goed zonder. Dit bloemetje heeft al alle kanten van de kamer gezien voor het op de pannenlap bevestigd kon worden . Ik heb het patroon nog niet uitgeschreven. Voor een geoefende haakster moet dit totaal geen probleem zijn volgens mij.
Update: 25/10-2008–> beschrijving van de rondjes-/bloemenpannenlap

Mijn bestelling en de postbode…

Echt super balen! Vorige week had ik wat leuke setjes stofjes besteld. Vrijdag zou het bezorgd worden. Ik werk echter op vrijdag en dan wordt het of bij de buren afgegeven of kan ik het ophalen op het postkantoor. Meestal is de eerste optie het geval. Vaak ligt er niet eens briefje in de brievenbus waar en bij welke buren, dus moet ik maar afwachten wie er zo vriendelijk is om het bij me te bezorgen…
Dit keer lag er een briefje met alleen een kruisje gezet dat een pakketje niet in de mijn brievenbus past, er ontbrak een sticker die wellicht op het pakketje is geplakt. Dat van die brievenbus kan, want ik heb nog een oude die in de muur vastzit van 1939, iets kleiner en smaller dan de huidige maat. Ik heb al jaren geleden een nieuwe gekocht, maar die ligt een beetje te verroesten in mijn garage omdat ik niet weet wie daarvoor te benaderen om te laten bevestigen. Beetje lastig met vastmaken namelijk. Tot nu toe ging alles best. Dikke enveloppen worden vastgeklemd in de gleuf van de de oude brievenbus.
Vrijdag stapte ik 1 minuut na half zes bij de Bruna binnen richting postkantoor en er werd me gezegd dat ik zaterdag maar terug moest komen voor mijn pakketje. (Moet ik eens op mijn werk proberen… sorry ik ben net een een minuut afgewerkt kom morgen maar terug…). Oké zaterdag dus laat in de ochtend weer terug. Nee nog geen postbode gezien laat staan pakketjes die afgegeven zijn. Ik moest maandag maar terugkomen. Nu heb ik een vrije dag vandaag dus hupsaké weer terug naar het postkantoor. Nee, niks afgegeven. Op het briefje staat niks aangegeven wie dat heeft ingevuld, dus niks na te vragen bij welke postbode dan ook. Het schijnt dat het verdeelcentrum niet eens meer van hieruit wordt gedaan en constant andere poostbodes worden ingezet. Nou daar zit ik dan… zonder pakketje, dag xx euro…, veel plezier ermee postbode! En dan te weten dat het tot de voordeur is geweest! Ik baal dus enorm!!! Morgen weer terugbellen of er misschien iets op het postkantoor is afgegeven en dan verder de rest van de week. Inmiddels heb ik de afzender ook een mailtje gestuurd of het misschien retour is gestuurd. Dat laatste hoop ik zelfs dan is het tenminste terecht!
Vanaf nu alleen maar traceerbare pakketjes dus! Die paar euro meer is het zeker waard! Maar het balen blijft… en het zonnetje schijnt nog wel zo lekker.

T-shirts en Marlon Brando

Een aardig wetenswaardigheidje is dat onze huidige populaire T-shirt  pas na de Tweede Wereldoorlog als bovenkleding werd gedragen en daarvoor alleen als onderhemd door matrozen in Amerika. In 1951 droeg Marlon Brando in de film ‘A Streetcar Named Desire’ zodanig een T-shirt dat dit al snel door veel jongeren werd opgevolgd. Vooral eind jaren zestig kwam het dragen van gekleurde T-shirts helemaal in. Ik herinner me nog goed de fel geborduurde, gebloemde T-shirts uit India. Het borduursel was sterker dan de T-shirt zelf
Over de vorm en de geschiedenis van de T-shirt is hier meer te lezen, ook waarom het met een hoofdletter geschreven wordt
Wil je in 2 seconden een T-shirt opvouwen, moet je beslist hier een kijkje nemen.
En deze had ik al eens eerder doorgegeven: apparaat om T-shirts te vouwen
Tekening T-shirt: zelf getekend op de pc

Mobie

Dit is Mobie, een katertje van 8 weken en woont vanaf vrijdagavond bij ons.

Diploma dochter en jaartje ouder

Na een korte week met zowel maandag als vrijdag vrij, heb ik toch nog een hele drukke week achter de rug met veel geregel. Na weer een jaartje ouder te zijn geworden afgelopen woensdag, gaat daar ondanks ik het al 21 jaar niet meer vier toch nog heel wat spanning aan vooraf omdat ik totaal geen type ben om in de belangstelling te staan. Het liefste laat ik dat dan ook heel geruisloos voorbij gaan. Thuis los ik dat op door een dagje erop uit te gaan met mijn dochter ergens in de buurt van de datum zelf. Helaas op mijn werk kom ik daar niet onderuit. Na dat 'feestje' ben ik altijd weer blij dat ik het weer achter de rug heb. Thuis is het dan genieten van de rust en dat het niet meer hoeft zoals vroeger met een kamer vol bezoek, heel de avond rennen voor drankjes en hapjes om vervolgens te horen dat iedereen het gezellig vond en ik alleen maar doodmoe in mijn bed rol. Ik heb dus voor de 22e keer weer heerlijk genoten van een leeg huis Niet iedereen zal dit het ultieme verjaardag vieren vinden, maar ik zou echt niet anders meer willen. Overigens had ik wel iets heel leuks gekregen op mijn werk. Behalve bloembollen en een fotolijstje had ik meters en meters zigzagband gekregen! Echt meters…honderden zelfs(!!!)… ik hoef nooit meer op een paar cm te letten ))

Maar de week had nog veel meer in petto… Gisteren was de uitreiking van het diploma TCS (Taal & Cultuurstudies) van mijn dochter in Utrecht van 5-6 uur. Ze mag voortaan BA achter haar naam zetten Ze gaat echter nog door met haar studie en is nu bezig met haar master Renaissance. Ik was natuurlijk erg trots dat ze dat toch maar heeft gehaald, want het was behoorlijk zwoegen al die jaren. Ik zou met haar meegaan naar Utrecht. Ze had echter nog een college 's middags en dan zou ik me wel even zelf gaan vermaken. Echter op het laatste moment werd er nog een ander college verzet en moest ze 's morgens ook nog om half 8 de trein nemen. Maar om me nu 8 uur lang in Utrecht te vermaken in mijn eentje was toch wel heel erg lang. Ik ben vroeg in de middag naar Utrecht gegaan met de trein en heb alle aanbevolen winkeltjes weer eens bezocht en… niks gekocht! Ik zag een wolwinkel en bedacht dat ik die zelf helemaal zou kunnen vullen met mijn eigen voorraad… weer niks gekocht Wel ben ik 5 winkels afgeweest om de Anna te kunnen bemachtigen en die heb ik nu ook. Wat heerlijk dat die weer verschijnt! Mijn tas heeft vorige week een 'ongelukje' gehad en ik trof in Utrecht dezelfde, alleen andere kleur. Dus weer happy Om 3 uur trof ik mijn dochter en zijn we samen nog gezellig wat gaan winkelen tot 5 uur. Na de uitreiking snel naar huis (dochter had verhoging) en ons nieuwe huisgenootje ophalen… (komt in ander logje

Tuin in september 2008

Impressie van stukjes van mijn tuin in september. Het is een wilde tuin van 80 meter diep en 10 meter breed. Achterin had ik bij het tuinhuisje een moestuin met 16 borders, maar die is inmiddels helemaal overwoekerd door scheuten van fluweelbomen die van buiten mijn tuin komen. Ook tegen een wilde braam is bijna niet te vechten. Ieder jaar wint hij opnieuw van me. Er staan veel hazelaars achteraan en die geven momenteel teveel schaduw in de moestuin en daarom groeien zelfs de aardbeien niet meer. Met een drukke baan is dit bijna niet te doen en dat terwijl tuinieren ook een hobby van me is, komt dat altijd als laatste aan bod. Had ik maar meer tijd en een paar handen meer.
Op dit moment vallen de walnoten weer. Deze boom staat bij mijn huis. Vorig jaar was een top jaar. Dit jaar zullen er dus veel minder vallen en dat is al duidelijk te merken. Bovendien heb ik hulp van twee eekhoorntjes… Ik had wat oude voorraad van twee jaar geleden (de smaak wordt dan ook minder) al buiten gegooid, maar eekhoorntjes zijn bepaald niet van gisteren Ach dan hebben de muisjes weer wat meer wintervoorraad.

Pieuwwwwwwwww |

Volgende week hebben we er -als alles goed gaat- een piepklein huisgenootje bij. Er gaat nog wel het e.e.a. aan geregel vooraf…
- Wordt vervolgd-
Uiteraard MET foto(‘s)…

Wat is dit voor plant?

Diverse boeken heb ik er al op na geslagen en nog steeds ben ik er niet uit wat dit voor een plant is. Sinds maanden siert dit ineens vanuit het niets mijn tuin. De gele hartjes worden later rood. Het begint nu iets minder te worden met de nieuwe bloemetjes. Wie o wie weet welke plant dit is? De blaadjes op de rechterfoto onder zijn niet van de deze plant maar van Robertskruid (deze had kleine paarse bloemetjes).

Update 2-10-2008: foto van stelen en blad