Zwart geborduurd poesje

Nog even op de valreep deze maand nog snel dit berichtje. Ik heb tussendoor een klein borduurtje gemaakt van een zwart poesje. Het patroontje komt uit een Spaans borduurblad.
Verder gaat hier alles oké. Hele drukke werkzaamheden op mijn werk, dus weinig tijd en zin om 's avonds nog wat te handwerken. Val in slaap op de bank… Komt vanzelf wel weer.

Ik ben weer aan een nieuwe letter begonnen. Dit keer een Victoriaanse letter M. Ik borduur dit op Aïdastof van 6 kruisjes op 1 cm. Eerst was ik begonnen met twee draadjes DMC garen, maar dan moest ik steeds hard trekken om de draad door de stof te krijgen. Vandaar dat mijn keuze nu op één draadje is gevallen.  Ik probeer zelfs dit keer om te borduren in een borduurring. Dat is wel wennen als je dit niet gewend bent. De stof is gebroken wit of crème-achtig. Het patroon heb ik gratis gedownload van internet. Ik koos een kleur uit en later pas zag ik op het zwart-wit patroon dat ik exact dezelfde kleur had gekozen wat daar stond. Volgende keer zal ik aangeven waar het patroon stond op internet, want dat heb ik op dit moment niet paraat.

Eindelijk na jaren af! Groene letter C met poes

Dit heeft heel wat doorzettingsvermogen gekost en heeft me veel geleerd! Ik ben hier met deze groene C (C is beginletter van mijn dochter) zo ongeveer een jaar of 18 geleden mee gestart. Ik heb er al eerder over geschreven overigens. Ik vind het echt een vreselijk patroon en ook de kleuren liggen zo dicht bij elkaar dat het echt niet leuk meer is om hieraan te werken. Vol goede moed begon ik er voor de zoveelste keer weer aan en legde het ook voor de zoveelste keer weer weg. Daar lag het wéér ruim een jaar te wachten. Nu heb ik het eindelijk, eindelijk af (borduren af in april, speldenkusdentje af in september 2010) en het valt me nog steeds tegen. Ik wil bovendien een leuke poezensnoet zien en niet eentje waarvan de kop verstopt is bij een wassend pootje. Wat moet ik er mee? Een speldenkussentje was het eerdere plan. Maar het staat me ondanks het wezenloze van een lapje met een geborduurde poes toch tegen om daarin spelden te prikken. Een egel oké, maar geen poes. Gelukkig genoeg wit rond de poes Ik heb er een bijpassend kleurtje bij gezocht van een lapje en dat is een stukje stof uit een oude bloes van mijn moeder geworden van mintgroen met witte hartjes. Nou als dit geen herinneringskussentje is (voor ooit en later), dan weet ik het ook niet meer
Mijn smaak is duidelijk veranderd in die jaren. Maar ik wil dan per se, kost wat kost het af maken voor mijn gevoel. Ik had het toen gekocht, vond het toen leuk en dan moet het ook ooit afgemaakt worden. Stom natuurlijk. Ik heb hiervan geleerd dat als ik het echt nu niet meer leuk vind, het ook niet meer kost wat kost moet afmaken. Ik ga nu toch wel anders tegen mijn onaffe handwerkjes aankijken! Wat niet leuk is, wordt niet meer afgemaakt. Yeaaahhhhh bevrijding van het oude verleden Op naar nieuwe en leukere dingen!