maandag 13 september 2010
Aqua uitgetrokken lintjesgaren
Helaas was ik met mijn lievelingszomervestje in aquakleur aan een klink
blijven hangen en als resultaat een groot gat dat niet onzichtbaar
gemaakt zou kunnen worden. Ik dacht eraan om de maten van de panden in
ieder geval te kunnen gebruiken om er eentje zelf te haken. Deze is
overigens gebreid (zie bovenkant van de foto). Ik probeerde zorgvuldig
een mouw los te tornen en tot mijn verbazing kon ik het gewoon
uittrekken en waren de panden niet geknipt en genaaid. Met wat
probeerseltjes vind ik haken toch de beste optie voor dit garen, maar
vooral voor mij. Toevallig had ik net een leuk haakblad waarin iets geschiktst staat met korte flapmouwtjes. Er gaat tenslotte altijd meer
garen zitten in een gehaakt topje dan in een gebreid. Aan de onderkant
van de foto is te zien hoe het eruit komt te zien. Het zijn stokjes met
moesjes. Voorlopig maak ik alleen het voorpand om te kijken of het erg
wijd wordt en of ik genoeg garen heb, want dat weet je maar nooit. Ook
voelt het toch goed om het lintjesgaren her te kunnen gebruiken. Als ik
verder haak en het patroon is verder oké, wordt het logje vast nog
vervolgd.
vrijdag 10 september 2010
Gehaakt 'oude wijven kussentje'
Ook het 'oude wijven kussentje', volgens mijn dochter, zit inmiddels
aan elkaar. Het werd meteen in beslag genomen door een ander oud wijfje,
een lapjesdametje van 18 jaar, genaamd Mimi. Ze vond het zeer geschikt
als wasplekje, omdat de pootjes zo lekker op temperatuur bleven buiten
op de tafel. Na een uitgebreide wasbeurt is ze er ook maar meteen op
gaan slapen. Ze is er zondagmiddag de hele middag niet meer afgekomen.
Na het poezendiner is ze er weer snel opgekropen. Wat later toen het
donker werd, wilde ze nog steeds niet naar binnen, dus heb ik het
kussentje met Mimi erop maar binnen gelegd. Nou dan heb ik het in ieder
geval niet voor niets gemaakt. Dit was uiteindelijk de bedoeling van die
restjes van het groen garen en heeft het een prima bestemming gekregen.
Inmiddels wordt er op toerbeurt voortaan op geslapen… het blijft warm
Inmiddels wordt er op toerbeurt voortaan op geslapen… het blijft warm
woensdag 8 september 2010
Gehaakt hart
Ook dit hart lag een poosje op draadjes instoppen te wachten, zodat
het op de foto kon. Afgelopen zaterdag alle draadjes weggewerkt en zie
hier het resultaat. Het gehaakte roze met rode hart kan dienst doen als
pannenlap, maar hangt niet mooi omdat de rand zwaarder is dan het
middenstuk. Het kan ook dienen als een kleine placemat. Een bordje of
mok past er prima op. Dan is het meteen een feestje om wat te eten of te
drinken.
Het patroon, zover je van een patroon kan spreken, komt uit een oude Burda, een 'special'. Er is zelf veel rekenwerk en fantasie bij nodig, daarom is die omschrijving niet erg geschikt voor beginnelingen. De rand heb ik bovendien twee toeren breder gemaakt evenals het hart zelf ietsje aangepast, anders had je wel een mini hartje waar niets op kon staan. Nu heeft het hart het formaat van een pannenlap. Bij mij gaat het natuurlijk op de stapel van pannenlappen.
Het patroon, zover je van een patroon kan spreken, komt uit een oude Burda, een 'special'. Er is zelf veel rekenwerk en fantasie bij nodig, daarom is die omschrijving niet erg geschikt voor beginnelingen. De rand heb ik bovendien twee toeren breder gemaakt evenals het hart zelf ietsje aangepast, anders had je wel een mini hartje waar niets op kon staan. Nu heeft het hart het formaat van een pannenlap. Bij mij gaat het natuurlijk op de stapel van pannenlappen.
zondag 5 september 2010
Gehaakt speldenkussen en Pammetje
Op veel weblogs ben ik dit zeshoekige speldenkussentje in de vorm van
een bloem al tegengekomen, hetzij van stof hetzij gehaakt, en iedere
keer als ik er weer een zag, dacht ik meteen die wil ik ook nog eens
maken! Dat heb ik inderdaad twee weken geleden gedaan. Gehaakt wel te
verstaan, maar toen kreeg ik deze week weer andere bezigheden en kon het
niet afmaken.
Ik moest me namelijk weer eens intens storten op de verzorging van Pammetje, de witte poes van 19 jaar, die echt niet meer wilde eten en drinken. Na iedere dag een paar keer per dag bouillon te hebben toegediend via een plastic spuit is ze toch zelf weer gaan drinken en eten eind deze week! Dit keer dacht ik voor de zoveelste keer, dat haalt ze niet. Maar dochterlief zei, dat bestaat niet, jij haalt Pammetje er ieder keer toch weer doorheen en ook dit keer is het weer gelukt. Allerlei lekkere hapjes wilde ze niet eten, behalve een paar likjes van de slagroom kon ze niet weerstaan. De eerste dagen wankelde ze erg en viel ze om, maar naarmate ze meer vocht kreeg en die ik steeds dikker maakte met vast voedsel, ging ze zelf weer eten! Yesss! Pammetje heeft al wel 30 levens gehad i.p.v. negen! Nu lag dit oude dame vanmiddag weer heerlijk buiten in het zonnetje te genieten en staat als eerste steeds weer bij de etensbak! Maar goed daarin heb ik mijn tijd dus geïnvesteerd en niet geheel onverdienstelijk mag ik wel zeggen.
Gisterenavond dacht ik dat ik eerst maar iets moet afwerken van wat er ligt zodat ik tenminste hier wel weer wat kan laten zien. Het gehaakte speldenkussentje kost niet zoveel tijd. Knoopjes waren er snel bij gezocht en ook vulling had ik nog genoeg. Vanmorgen heb ik de foto's buiten gemaakt. Daarna wilde ik van 'iets' anders (binnenkort hier ook te zien) foto's maken en weg was mijn speldenkussentje. Waar was het speldenkussentje gebleven? Ja hoor, bij de speeltjes van de hond beland! Hij dacht zeker dat het een speelballetje was. Alle spelden had hij er netjes een voor een uitgetrokken en lagen naast het speldenkussentje! Pffttt… wat een geluk. Je kunt zelfs een hond geen seconde alleen zijn gang laten gaan met al dat kattenkwaad wat hij uithaalt. Het speldenkussentje was nat en vies geworden. Dus zo mooi als op foto is het niet meer, al heb ik het aardig met een doekje en sopje weer netjes gekregen moet ik zeggen. Nu ligt het hoog en ver uit het zicht van de hond. Dit wordt dus een speldenkussentje voor boven! Ik heb overigens een lusje aan het speldenkussen gemaakt omdat ik tijdens het naaien aan de naaimachine altijd een speldenkussentje ophang.
Ik moest me namelijk weer eens intens storten op de verzorging van Pammetje, de witte poes van 19 jaar, die echt niet meer wilde eten en drinken. Na iedere dag een paar keer per dag bouillon te hebben toegediend via een plastic spuit is ze toch zelf weer gaan drinken en eten eind deze week! Dit keer dacht ik voor de zoveelste keer, dat haalt ze niet. Maar dochterlief zei, dat bestaat niet, jij haalt Pammetje er ieder keer toch weer doorheen en ook dit keer is het weer gelukt. Allerlei lekkere hapjes wilde ze niet eten, behalve een paar likjes van de slagroom kon ze niet weerstaan. De eerste dagen wankelde ze erg en viel ze om, maar naarmate ze meer vocht kreeg en die ik steeds dikker maakte met vast voedsel, ging ze zelf weer eten! Yesss! Pammetje heeft al wel 30 levens gehad i.p.v. negen! Nu lag dit oude dame vanmiddag weer heerlijk buiten in het zonnetje te genieten en staat als eerste steeds weer bij de etensbak! Maar goed daarin heb ik mijn tijd dus geïnvesteerd en niet geheel onverdienstelijk mag ik wel zeggen.
Gisterenavond dacht ik dat ik eerst maar iets moet afwerken van wat er ligt zodat ik tenminste hier wel weer wat kan laten zien. Het gehaakte speldenkussentje kost niet zoveel tijd. Knoopjes waren er snel bij gezocht en ook vulling had ik nog genoeg. Vanmorgen heb ik de foto's buiten gemaakt. Daarna wilde ik van 'iets' anders (binnenkort hier ook te zien) foto's maken en weg was mijn speldenkussentje. Waar was het speldenkussentje gebleven? Ja hoor, bij de speeltjes van de hond beland! Hij dacht zeker dat het een speelballetje was. Alle spelden had hij er netjes een voor een uitgetrokken en lagen naast het speldenkussentje! Pffttt… wat een geluk. Je kunt zelfs een hond geen seconde alleen zijn gang laten gaan met al dat kattenkwaad wat hij uithaalt. Het speldenkussentje was nat en vies geworden. Dus zo mooi als op foto is het niet meer, al heb ik het aardig met een doekje en sopje weer netjes gekregen moet ik zeggen. Nu ligt het hoog en ver uit het zicht van de hond. Dit wordt dus een speldenkussentje voor boven! Ik heb overigens een lusje aan het speldenkussen gemaakt omdat ik tijdens het naaien aan de naaimachine altijd een speldenkussentje ophang.
Abonneren op:
Posts (Atom)