woensdag 27 februari 2013

Gratis patroon gehaakt 'disclothes' c.q.vaatdoekje

Het is alweer een poosje geleden dat ik hier op mijn vorige weblog liet zien dat ik 'disclothes' (vaatdoekjes) aan het haken was. Ik wilde een doekje haken met ribbels en een patroon daarvan kon ik niet op internet vinden, vandaar dat ik zelf ging puzzelen. Nadat ik de draadjes had ingestopt, heb ik het patroon ook uitgeschreven voor eventuele liefhebbers en is dit weer een gratis patroon van Mavage. Ik heb bewust geen afkortingen gebruikt zodat dat ook gemakkelijker is voor vertalingen.
 
Beschrijving  tweekleurige gehaakte 'discloth'

Benodigdheden: dikke brei- of haakkatoen, naald 3,5-4, stopnaald.

Haaksteken: losse en vaste steken, dubbel stokje

Omschrijving: Zet 42 steken op. 1e toer: Keer en maak een dubbel stokje op de 4e losse. Haak er verder nog 38 tot de toer uit is en keer. 2e toer: haak drie losse en maak een dubbel stokje op het stokje van de vorige toer. Herhaal deze 2e toer tot je 15 toeren hebt gemaakt (van punt tot punt is het een vierkant lapje van dubbele stokjes).
Haak nu om het haakwerk vasten. Daar waar stokjes zitten, haak je twee vasten en tussen de stokjes zelf een vaste. Op de hoekjes maak je twee vasten. Hecht af en werk de draadjes weg.

Ribbels op dishcloth met een andere kleur: Vouw steeds bij iedere de toer met stokjes van het haakwerk dubbel zodat je gemakkelijk tussen en achter de stokjes kunt haken. Dan begin je (als je rechts bent) bovenaan rechts bij het eerste dubbele stokje. Steek met je haaknaald rechts van stokje, onderdoor naar links en haakt een vaste bovenop het stokje, herhaal dit bij alle stokjes in de hele toer. Bij het laatste stokje haal je de draad door de laatste lus. Herhaal dit bij de andere 14 toeren. Aan de voorkant ligt nu een soort ribbel over de stokjes. Aan de achterkant is het glad en zie je twee kleine lusjes om ieder stokje (zie foto). Als laatste ga je de draadjes met een stopnaald instoppen.

Succes!

Dit gratis patroontje is nog van mijn oude weblog van 10-10-2010.

woensdag 13 februari 2013

Breiclubje


Ik wachtte er al jaren op, maar 21 januari jl is het dan toch gestart. Ons dorp heeft een echt breiclubje! Dat is ontstaan uit een workshop breien en de inloop is voor iedereen. Op maandag 21 januari kwamen er 8 vrouwen van om en nabij mijn eigen leeftijd en op 4 februari 4. Ik hoop toch echt dat het door blijft gaan, want ik moet zeggen, het is erg gezellig. Nu zit ik niet te breien, maar wel te haken.

Twee jaar geleden (oktober 2010) vroeg iemand op het prikbord naar een kangeroe haakpatroon van misschien wel 30 jaar geleden die ooit in een Libelle of Margriet had gestaan. Nu was dit ooit het eerste knipsel als patroon wat ik bewaarde en reageerde daarop (zie collage van bovenstaande foto). Die mevrouw natuurlijk helemaal blij en ergens ben ik benieuwd of ze er ook echt aan begonnen is en heeft afgemaakt. Op dat zelfde moment trof ik zelf de juiste kleur garen boven op zolder aan en dit patroon matchte met het garen, dus keuze was snel gemaakt. Ik startte dus ook met dit patroon. Maar wat een verschil van de patronen van nu! Om het patroon te volgen, moet je steeds het hele stuk super goed doorlezen, want ineens word je geconfronteerd met 'Tegelijkertijd' ook iets anders te doen een heel stuk verder in de tekst. Een schema werkt toch heel wat handiger. Dan denk ik meteen aan al die hele oude breipatronen uit begin 1900 en daarvoor, iedere toer werd daar uitgeschreven. Pagina's vol gedrukt voor een patroon.

Maar goed, vol goede moed begon ik dus aan de grote kangeroe. Het viel nog tegen hoeveel tijd er in ging zitten en wat later met het mooie weer, raakte de zak met wol en gehaakte lapjes onder op de stapel omdat ik meer zin had buiten in de tuin te gaan werken. Daar bleef het liggen.
Nu met een beetje stok achter de deur toch maar weer letterlijk de draad opgepakt en verder gaan haken bij het breiclubje van ons dorp. Al is het met een clubje best moeilijk je te concentreren op tekst met al dat gepraat en kijken waar de anderen mee bezig zijn! Het patroon zat ook nog eens helemaal verfrommeld onderaan in de plastic zak. En zo waar heb ik ook weer thuis wat meer eraan gehaakt. Ik kom er ooit nog wel! Zo lang het breiclubje dan maar wel blijft bestaan!

De stand is nu: beide kopdelen, de staart, de achterkant en de buidel is gehaakt. Op naar de rest...

maandag 11 februari 2013

Wachten op...


In november vorig jaar zag ik dat er nu in februari een nieuw boek uit zou komen: Knitted Cats & Kittens van Sue Stratford. Ik had het leuke boek Knitted Meerkats (stokstaartjes) al van haar. Snel bestelt dus in november.
Afgelopen zaterdag heb ik dan eindelijk een berichtje gekregen dat het is verstuurd. Nu wordt het afwachten of het vlug door de douane komt, want het komt tenslotte uit Engeland en dan kan het nog best 2 weken duren. 
De kaft ziet er al zo gezellig uit! Zo te zien, wil ik ze allemaal wel maken!

donderdag 7 februari 2013

Mobie


Een week lang was ik overdonderd dat mijn kleine katervriendje van 5 jaar ineens is ingeslapen. Ik kon er maar niet toe komen dit te beschrijven. In goed twee jaar heb ik nu 4 katten af moeten geven. De andere drie had ik wel vrede mee omdat ze de respectievelijke leeftijd van 2x18 en de andere ruim 20 jaar hadden behaald en ik er min of meer op voorbereid ben dat dit eraan kwam. Alleen nu heb ik het niet zien aankomen en het was erg onverwacht. Ik mis de dondersteen behoorlijk. Hij had zo zijn eigen maniertjes en vaste gewoontes. Altijd gezellig bij me als ik in de moestuin aan het werken was bijvoorbeeld en dan na een poosje samen gezellig weer terug lopen naar binnen. Ook altijd mee naar boven lopen als ik ging slapen om nog een poos op mijn schoot te komen liggen terwijl ik lag te lezen. 's Morgens ging hij terug naar het voeteneinde van het bed als ik me aan ging kleden en was zich enorm aan het uitsloven om maar veel gekriebeld te worden. En dan is dat van de een op de andere dag over.

Maandagmiddag 28 januari kwam ik thuis van mijn werk en zag dat hij anders reageerde dan anders. De hond maakte me er steeds op attent en zat steeds bij hem. Het was tenslotte 'zijn' beste vriendje geworden toen hij vorig jaar afscheid had moeten nemen van zijn grote vriend Bobo. Mobie miauwde af en toe zachtjes en hij ging niet meer languit liggen als ik hem kriebelde. Ik maakte maar snel een afspraak met de dierenarts en kon 's avonds 18.20 uur komen om hem te laten onderzoeken. Mandje tevoorschijn gehaald en samen met dochter erheen. Daar bleek hij een zogeheten plaskater te zijn geworden. Zijn blaas zat vol met stenen en kon dus niet plassen wat hem pijn deed. Ik heb dat in het verleden wel eens met andere katers gehad, maar dat merkte ik altijd met niet kunnen of moeilijk plassen, vaak proberen e.d. Bij hem was tot vandaag nooit iets te zien geweest waaraan ik dat zag. Hij zou 's avonds behandeld worden en de volgende dag moest ik maar bellen hoe het ging dan zou ik hem op woensdag mogen ophalen. Hij kreeg meteen een spuitje voor de narcose en zou meteen geholpen worden als wij vertrokken waren. Ik had er geen goed gevoel over dat hij daar moest blijven. In het verleden kregen we een kater gewoon mee en moest ik er zelf goed op letten. Maar ja, andere tijden en andere dierenarts.
Dinsdagochtend om half 10 belt de dierenarts met een vervelende mededeling dat Mobie in zijn slaap vanmorgen was overleden. Gisteren was zijn blaas 2 x schoongespoeld en de struvietstenen waren eruit. Veel bloed kwam ermee. Hij heeft nog wat gedronken en heeft toen antibiotica en pijnstillers gekregen. Hij is gaan slapen en 's morgens vonden ze hem dood liggen en was zelfs nog warm. Ik ben hem 's middags op gaan halen om hem thuis bij de andere dieren te begraven. Dat voelde wel even vreemd aan. 99% ondergaat zo'n behandeling goed en bij 1% gaat het mis en dat moet dan net mijn Mobietje zijn. Dit was wel heel onverwacht. 's Nachts om 5 uur begon de hond heel zachtjes te janken in de gang en rond 6 uur weer wat hij nooit doet. Misschien heeft hij het gevoeld dat zijn vriendje er niet meer was. Ik heb hem nog even aan hem laten ruiken zodat hij het misschien begrijpt wat eraan de hand is. Na een paar dagen zocht hij vriendschap met een andere poes hier. Hij wil gewoon een vast klein vriendje hebben, in dit geval een vriendinnetje.

Volgens de dierenarts kon ik het laten onderzoeken waaraan hij precies is overleden. Hij denkt zelf aan hartkwalen of dat zijn lijfje de vele stoffen niet meer kon verwerken. Tja wat heb ik eraan, daarmee krijg ik Mobie niet terug tenslotte en het idee van zo'n onderzoek staat me niet erg aan met al dat snijden in zijn lijfje. Hij leek anders altijd een sterke kat, al was hij wat mensenschuw. Alles is hem vast wat teveel van het goede geweest.
Ik heb hier een heel vervelend gevoel over eerlijk gezegd... Meestal ben ik bij ze als een van mijn dieren overlijdt, zowel met een inslaapspuitje als de natuurlijke weg. Nu was er niemand bij hem en had hij beter thuis kunnen zijn gebleven dan alleen in een ruimte bij de dierenarts. Tenslotte dacht ik dat je daar ook voor betaalt als een dier een nacht daar moet blijven voor het geval er iets gebeurt. Niet leuk dus allemaal. Tijd heelt wonden en ik geef me daar maar even aan over.